En dan is het er opeens.
Ik rijd vanuit Hilversum naar huis en bel even met mijn lief dat ik eraan kom. Zijn stem klinkt aangedaan: ‘Het is er, Jeannette.’
“Wat?” vraag ik.
‘Je boek. Het ligt hier op tafel.’
Ik rijd op vleugels naar huis. Op de hoek van de tafel liggen twee exemplaren. Een glimmende en een matte. Daar moet ik natuurlijk uit kiezen flitst door me heen.
“Ben je niet blij” vraagt mij lief.
Ja zeker. Maar ik moet er ook aan wennen. Het is gewoon zo onwerkelijk.
Mijn boek is gedrukt. Het is er. Echt.
